تاریخچه چهارشنبه سوری
ظهور آتش بازی :
آخرین سه شنبه ی آخر سال را شب چهار شنبه سوری می گویند.
آتش بازی در شب چهار شنبه سوری در زمان ناصرالدین شاه و به وسیله ی فرانسوی ها در ایران رواج پیدا کرد. در ابتدا فقط برای سرگرمی شاه این نمایش انجام می شد پس از آن مردم هم در این سرگرمی سهیم شدند و دستور نمایش آن در میدان توپ خانه صادر شد و مردم در آن جا به تماشای آتش بازی می ایستادند و کم کم به شکلی که امروزه اجرا می شود در آمد.
بوته افروزی :
در ایران رسم است که پیش از پریدن آفتاب، هر خانواده بوته های خار را که از پیش فراهم کرده اند روی بام یا زمین حیاط خانه و یا در گذرگاه در سه یا پنج یا هفت “گله” کپه می کنند. با غروب آفتاب زن و مرد و پیر و جوان گرد هم جمع می شوند و بوته ها را آتش می زنند. در این هنگام از بزرگ تا کوچک هر کدام سه بار از روی بوته های افروخته می پرند، تا مگر ضعف و زردی ناشی از بیماری و غم و محنت را از خود بزدایند و سلامت و سرخی و شادی را به هستی خود ببخشند. مردم در حال پریدن از روی آتش ترانه هایی می خوانند :
زردی من از تو ، سرخی تو از من
غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا
ای شب چهارشنبه ، ای کلیه جاردنده ، بده مراد بنده
مراسم کوزه شکنی :
تاریخچه چهارشنبه سوری نشان میدهد که ایرانیان در شب چهارشنبهسوری کوزههای کهنه را بالای بام خانه برده، بهزیر افکنده، آن را میشکستند و کوزهٔ نویی را جایگزین آن میساختند. آنها عقیده داشتند که بلاها و قضاهای بد را در کوزه متراکم کردهاند و با شکستن کوزه، آن بلاها دفع خواهد شد.ایرانیان قدیم بر این باور بودهاند که ظروف سفالین را بیش از یکسال در خانه نباید نگاه داشت چون لعاب ندارند، بزودی چرکین و آلوده میشوند و چون قابل شستن و پاک کردن نیستند یگانه چاره برای دفع زیان آن، شکستن آن است. از سوی دیگر تقاضا برای خرید کوزههای تازه بالا میگرفت و در آن صورت سبب رونق کار استادکاران کوزهگر خانه میگشت و از کسادی بازار و بیکاری آنان جلوگیری میگشت.
فال گوش نشینی :
در این شب فال گوش ایستادن و گوش کردن به حرف های رهگذران یک رسم است که سرنوشت ما در این شب تشکیل می شود البته می توانیم بگوییم که این یک اعتقاد است زیرا فال گوش َایستادن کار خوبی نیست. زنان و دخترانی که شوق شوهر کردن دارند، یا آرزوی زیارت و مسافرت، نیت می کنند و از خانه بیرون می روند و در سر گذر یا سر چهارسو می ایستند و گوش به صحبت رهگذران می سپارند و به نیک و بد گفتن و تلخ و شیرین صحبت کردن رهگذران تفال می زنند. اگر سخنان دلنشین و شاد از رهگذران بشنوند، برآمدن حاجت و آرزوی خود را برآورده می پندارند. ولی اگر سخنان تلخ و اندوه زا بشنوند، رسیدن به مراد و آرزو را در سال نو ممکن نخواهند دانست.
قاشقزنی از رسوم ایرانی است که در این شب برپا میشدهاست. حاصل نهایی قاشقزنی، پخت و توزیع آش ابودردا بودهاست
قاشقزنی رسمی عمومی است. زنان و مردان چادری بر سر انداخته و گاه نقابی بر چهره میزدند تا ناشناس بمانند. آنگاه با قاشق بر کاسه یا قابلمه یا بر در خانه میکوبیدند و اهل خانه را از آمدن خویش آگاه میکردند. اهل خانه کاسه خالی را گرفته و مشتی آذوقه خشک از قبیل بنشن در آن ریخته و بازمیگرداندند. گاه بجای آذوقه پول نقد به قاشق زن پرداخت میشدهاست.
آش ابودردا
قاشقزن پس از رفتن به خانههای بسیار (به روایت بلوکباشی پس از رفتن به در هفت خانه) و جمعآوری آذوقه و پول کافی، مقدمات تهیه آش ابودردا یا آش را فراهم میکرد. معمولاً این آش به نیت شفای بیماران تهیه میشد و پس از آنکه اندکی از آن را به بیمار داخل منزل میچشاندند، مابقی را به فقرا میبخشیدند.
به روایت بلوکباشی، آش ابودردا شبیه آش رشته بوده با این تفاوت که با تکهای خمیر، تندیس کوچکی از ابودرداء و همسرش ساخته و در آش میانداختند.
تحریف آیین چهارشنبه سوری :
یافته های پزوهشی و تاریخچه چهارشنبه سوری نشان می دهد که تمامی آیین هایی که مردم ایران بر پا می داشتند و بخشی از آنها همچنان در فرهنگ این سرزمین پایدار شده است، با منش، اخلاق و خرد نیاکان ما در آمیخته بود و در همه آنها، اعتقاد به پروردگار، امید به زندگی، نبرد با اهریمنان و مرگ پرستان، در قالب نمادها، نمایش ها و آیین های گوناگون نمایشی گنجانده شده بود. رفتار خشونت آمیز و مغایر با عرف و منش جامعه نطیر آنچه که امروزه تحت نام چهارشنبه سوری شاهد آن هستیم، در هیچکدام از این آیین ها دیده نمی شود. بهتر است بگوییم، کسانی که با منفجر کردن ترقه و پراکندن آتش سلامتی مردم را هدف می گیرند، با تن دادن به رفتاری آمیخته به هرج و مرج روحی، آیین چهارشنبه سوری را تحریف کرده اند پس امیدوارم دوستان عزیز بجای استفاده از ترقه های غیر مجاز از سایت شادزی وسایل آتش بازی مجاز مانند بالن آرزوها و… را خریداری نمایید و شبی زیبا و بی خطر را درکنار خانواده عزیزتان سپری کنید .